Esa canción…

P.D.«/>

Hoy, blog participativo e interactivo.

¿Nunca os ha pasado que hay una canción que suene cuando suene y estéis como estéis os alegra el día? Esa que te hace cantar con la voz bien alto, sin que importe quien os vea y piense «que friki». Seguro que la tenéis. Contadme cuál es. Y, si estáis de sinceros a tope, el por qué también!!!!

Empiezo yo, venga, va: Justamente, eso he sentido yo, este semana, a principios, no sé si lunes o martes, bajando con el cochesito camino de Aldaia City, cuando puse el cd «Pájaros Mojados» de Quique González, disco que hacía un par de meses que no escuchaba y, claro, redescubrí mi amor por «Fiesta de la luna llena», a la que tenía un poco olvidada. Y sí, me volví a enamorar de ella. No me digan por qué, pero, por razones que se me escapan, se me iluminó el día, durante unos minutos fui plenamente feliz cantando yo solo.

Es lo que tiene la música

5 respuestas a “Esa canción…”

  1. Qualsevol de Franz Ferdinand… me pega uns subidons increibles… o si no tb, els últims descobriments via myspace: el «Ladyflash» de The Go Team o «Poupee de Cire Poupee» de France Gall… no sé ultimament me quede molt enganxà al ordenata…piu, piu, piu, piuuuuuuuu

  2. Hay cosas que nunca cambian: «Live forever» de Oasis (el títol ho diu tot, la cançó més vitalista que m’he trovat mai) continua ocupant el numero 1… pero n´hi ha que reconeixer que el amigo Quique ha deixat varias perles, entre les quals me quede en «Palomas en la quinta», no me preguntes per qué, la veritat es que no ho sé.

Replica a CHeM Cancelar la respuesta